Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

B. d' Holbach: ο αυλοκόλακας και η ουσία του




Baron d' Holbach
1723-1789

Ο άνθρωπος της αυλής χτες και σήμερα

§1: Αχ, αυτός ο αυλοκόλακας! Εξακολουθούν άραγε ακόμη και σήμερα να υπάρχουν άνθρωποι που στηρίζουν τη δύναμη και την αξία της ύπαρξής τους στην αυλοκολακεία, όταν και οι πιο ενδεείς περιοχές της ανθρώπινης ύπαρξης παρουσιάζονται πολύ πλούσιες σε καλλιέργεια και γενική πρόοδο; Κι όμως! Όλη η σχηματοποίηση της προόδου σε ποσοτικά μεγέθη δεν συνιστά ευφορία της ζωής, αλλά παρακμή, εκφυλισμό της σε μια κατάσταση μηδενιστικού ολέθρου, χωρίς δυνατότητες ενός αντίρροπου κινήματος, που να ανταποκρίνεται στην αληθινή τιμή της ανθρώπινης αξίας. Κυρίαρχη παντού είναι η «αξία» του ανθρώπου της αυλής. Θα επιχειρήσουμε να απεικονίσουμε αυτόν τον τύπο ανθρώπου με βάση κάποιες θεμελιώδεις υποτυπώσεις που παρουσιάζει ο Χόλμπαχ στο δοκίμιό του: η τέχνη της κοινωνικής αναρρίχησης. Το ερώτημα που αναφύεται ευθύς εξαρχής είναι: γιατί μας ενδιαφέρει μια τέτοια απεικόνιση; Επειδή η πολιτική εξουσία και πιο ειδικά εκείνη της ελλαδικής πολιτείας βρίθει από τέτοιους ανθρώπους. Αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων απηχούν τις αγελαίες ορδές των εντελώς-παντελώς ανυπόληπτων και ανίκανων ανθρώπων, κατά Νίτσε, που συνασπίζονται όλοι μαζί για να καταπνίξουν  όποιους και ό,τι τους υπερβαίνει σε ποιότητα, σε δημιουργία, σε ικανότητα σε δύναμη, σε προοπτική.

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017

Νίτσε: μαζική «δημοκρατία» της σάρας και της μάρας





Νεωτερικότητα και «δημοκρατικο»-«σοσιαλιστική» φαυλότητα


§ 1

Όλη η φιλοσοφική προσπάθεια του Νίτσε συνοψίζεται στον αγώνα/πόλεμο [(Krieg)-με την ηρακλείτεια έννοια] για να βρει ο άνθρωπος την καλοκαιρία που ταιριάζει στη φύση του και την οποία έχει πρωτογενώς χάσει μέσα στους παντοειδείς μεταφυσικούς λαβύρινθους της ιστορίας. Είναι εκείνοι οι λαβύρινθοι που με τις πολύτροπες μάσκες τους ‒όπως ηθική, θεσμική εκπαίδευση, αξίες, πολιτικά κόμματα, αντίστοιχες κάστες, θρησκεία, επιστήμη, θεωρίες ισότητας/δικαιοσύνης κ.λπ. έχουν φέρει στην εξουσία [=με την ευρύτερη έννοια μια καθολικής υπερίσχυσης] τις πιο αισχρές μετριότητες. Πρόκειται θεμελιωδώς για τη λεγόμενη μαζική δημοκρατία με την αντίστοιχη μαζική κουλτούρα. Συνέπεια όλων αυτών είναι να παραλύσει η εγγενής ζωτικότητα ‒ήγουν η υγιής ενόρμηση/ένστικτο‒ της ανθρώπινης ύπαρξης και να γίνει «πρότυπο» κυρίαρχης ζωής ένας νωθρός, αποβλακωμένος,  παρακμιακός τύπος μαζικού ανθρώπου, που κρύβει όλη τούτη τη σακατεμένη του δομή πίσω από τα πιο σαθρά θεωρήματα, κοινωνιολογικο-πολιτικής υφής, όπως «φιλελευθερισμός», «δημοκρατία», «σοσιαλισμός», ή φιλοσοφικο-ηθικής υφής, όπως διάφορες φιλοσοφικές θεωρίες: Καντ κ.λπ., ή ακόμη και θρησκευτικής ή επιστημονικής υφής. Το χρώμα αυτών των πολλαπλών και ατέλειωτων μεταμφιέσεων είναι ένα: Μοντερνικότητα, Νεωτερικότητα (Νίτσε, KSA 6, σ. 350-351).